روش تعامل امت اسلامی با بشریت (۲)

نوشته: احمد فرید فرزاد هروی

بغض و کینه یا محبت و عطوفت

تنفر پدیده ی زشت و کریهی است که در آموزه های قرآنی و سنت رسول الله صلی الله علیه و سلم مذمت شده و انسان مسلمان را از تنفر و احساسات تنفر آمیز که منجر به بغض و کینه و نهایتاَ خشونت و افراط گرایی می شود، منع نموده است. انسان مسلمان در اصل انسان بودن، هیچگاه از انسانی دیگر نمی تواند تنفر داشته باشد چه از نظر مذهبی این فرد مسیحی باشد، یهودی، هندو، بودایی و یا پیرو دیگر فرقه ها و مذاهب... و چه از نظر نژادی سیاه باشد یا سفید، عرب و یا عجم باشد. اسلام برای ما می آموزد تا با نوع بشریت رفتار خوب و پسندیده داشته باشیم و خیر خواه آنان باشیم. 

دوستی و دشمنی انسان مسلمان فقط به خاطر الله تعالی است. مسلمان هیچگاه فقط به خاطر این که شخص غیر مسلمان است، از کسی تنفری بدل راه نمیدهد، بلکه همانطور که یک طبیب بیمارش را دوست می دارد، انسان مسلمان نیز غیر مسلمانان را به خاطر انسانیت شان دوست می دارد، به خاطر ادای رسالتش دوست می دارد و با وجود این، از بیماری شان بد می برد و با تمام روش ها برای درمان بیماری و برگردانیدن سلامتی روحی و روانی بیمارش تلاش می کند. زیرا یک داکتر هیچگاه نمی خواهد بیمارش از بیماری رنج ببرد و عواقب وخیمی را متوجه سرنوشت وی بسازد، تمام سعی اش این است تا این بیماری معالجه شود و بیمارش درمان شود. کفر همان بیماری مهلکی است که بشریت از آن رنج می برد در حالیکه شاید بشریت اصلاَ این بیماری را در وجودش احساس نکند، اما یک داکتر به خوبی به این بیماری پی می برد و برای بهبودی اش تلاش می کند. این تلاش همان رسالتی است که الله تعالی بر دوش وی گذاشته است.